به نقل از آزناآنلاین،
✍️کبری سعادتی
برنامه جعبه سیاه کانال افق صدا و سیما در پایان برنامه خود به مهمانان یک قواره کفن و اعلامیه آگهی ترحیم هدیه می دهد.
هادی عامل، گزارشگر محبوب مسابقات کشتی و پروفسور مریم رزاقی آذر از این حرکت برنامه دلخور شده و با خاطری مکدر برنامه را ترک کردند.
این هدیه بازخورد منفی ای در فضای مجازی به همراه داشت و چهره های مختلف، صدا و سیما را به باد انتقاد گرفتند و اعتراض خود را در بوق و کرنا کردند و در پی آن دست اندرکاران با بیان اینکه در بحث کادوی اهدایی به مهمانان از نظر ایده پردازان خلاق مختلفی استفاده کردند و در آخر به این رسیدند که کفن و اعلامیه ترحیم به مهمانان هدیه کنند و برخی ها از این هدیه استقبال کرده و هادی عامل و پروفسور مریم رزاقی آذر و هاشم بیگ زاده از این کار ناراحت شدند.
مجری برنامه نیز در فضای مجازی از مردم و مهمانان عذرخواهی کرد.
حال سوال این جاست چهره هایی که به این برنامه دعوت شده اند همگی در رشته های مختلف موفق و سرشناس هستند، چه لزومی دارد برای این افراد که خدمات ماندگار از خود به جا گذاشته و می گذارند و و حیات شان برای جامعه ما مایه مباهات و خیر و برکت است برای شان کفن هدیه دهند و اعلامیه ترحیم برای شان آماده کنند که چه بشود آیا می خواهند مرگ را برای شان یادآور شوند که به خود آیند؟!
این چهره ها که بودن شان از رفتن شان برای جامعه و خودشان مفیدتر است یا می خواهند بینندگان را از این که هستند بیشتر ناامیدتر و افسرده تر کنند.
مردم به اندازه کافی با مشکلات فراوانی دست به گریبانند چرا به جای تزریق شادی به شریان حیاتی شان آنها را غصه دار می کنیم؟!
چرا بهای شادی آنقدر سنگین است که نمی توانیم آن را به مخاطبان ارزانی داریم؟!
چرا محتوای برنامه های صدا و سیما روز به روز سیر نزولی می گیرد و با مخاطبانش خداحافظی می کند و صدا و سیمای ملی ما نمی تواند مخاطبان خود را پای گیرنده های خود نگه دارد؟!
مردم خسته اند از تورم و گرانی و دویدن های روزمره و وقتی پای تلویزیون می نشینند درصد بالای شان دنبال برنامه های سرگرم کننده می گردند و از برنامه های مرگ ستای و مرگ اندیش (طبق گفته عصر ایران) دلزده اند.
همه مان خوب می دانیم روزی سایه مرگ بر زندگی مان چنبره می زند و این را هم خوب می دانیم که حیات پس از مرگ با اعمال و رفتارمان شکل می یابد؛ پس چرا زندگی و شور و نشاط را مهمان خانه های مردم نکنیم!
چرا با حضور ارزشمند این مهمانان شادی و نشاط را به مردم هدیه نکنیم.
چرا کاری کنیم که پایانش به عذرخواهی و تذکر رئیس صدا و سیما و به سخره گرفتن برنامه صدا و سیما توسط عموم مردم و کشورهای دیگر ختم شود.
مردم به اندازه کافی دغدغه دارند و دغدغه مرگ را هم در کوله بارشان حمل می کنند. بیایید بیش از این آنها را نیازاریم و چهره های موفق سرزمین مان را ارج نهیم و حضورشان را مغتنم شماریم.
از مرگ گفتن و زانوی غم بغل گرفتن دردی از مردم دوا نمی کند.
برای شان از زندگی بگوییم...
