گزارش: اکبر رضازاده
«روستاهای بدون شورا، بدون دهیار بومی، و بدون حقوق پایه »
کردعلیلو یکی از روستاهای بخش هیر شهرستان اردبیل، به دلیل عدم تشکیل شورای اسلامی و عدم انتصاب دهیار بومی، سالهاست درگیر بحران چندبعدی است: از کمبود آب شرب و راههای خاکی گرفته تا ساختوسازهای غیرمجاز در حریم راه . اهالی با ارسال نامه رسمی به بخشداری و شورای بخش، خواستار جایگزینی دهیار غیربومی با یکی از اهالی شدهاند، اما پاسخی دریافت نکردهاند
اردبیل — روستای کردعلیلو در بخش هیر، یکی از روستاهایی است که پس از دورهٔ اخیر انتخابات شوراهای اسلامی، به دلیل عدم ثبتنام نامزد و کمبود مشارکت مردمی، بدون شورای محلی و دهیار بومی باقی مانده است. در چنین شرایطی، بخشداری هیر مسئولیت این روستا را به همراه دو روستای دیگر به یک دهیار غیربومی سپرده و شورای بخش هیر نیز جایگزین شورای محلی شده است.
اما این ساختار تصمیمگیری از راه دور، طی سالهای اخیر منجر به انباشت چالشهای زیرساختی، اداری و اجتماعی در کردعلیلو شده است.
آب، راه، نور… و سند زمین!
اهالی کردعلیلو در گفتوگو با خبرنگار ما، از کمبود آب شرب، عدم آسفالت راههای داخلی، تاریکی کوچهها و ساختوسازهای غیرمجاز در حریم راه به عنوان مهمترین مشکلات یاد کردند.
حسین رضازاده، جوانی که اخیراً به روستا بازگشته، میگوید:
«در شش ماه اول سکونت، با کمبود آب مواجه بودیم. شبکه آبرسانی فرسوده است و بعضیها چاههای غیرمجاز حفر کردهاند که آبهای زیرزمینی را تخلیه میکند.»
یوسف پاشایی افزود:
«روستاهای همجوار راههای داخلیشان آسفالت شده، اما راههای ما که به جادهٔ اصلی متصل میشوند، همچنان خاکی ماندهاند.»
آقای حاج صلاح شامی هم به مسئلهٔ امنیت اشاره کرد:
> «تیرهای برق چراغ ندارد. یکی اهالی فقط گاهی چند لامپ از آشناهایش در اداره برق میگیرد. شبها کوچهها کاملاً تاریک است.»
ساختوساز غیرمجاز و بیتفاوتی دهیار
یکی از اهالی که نخواست نامش فاش شود، گفت:
«بعضی خانهها را در حریم راه میسازند. دهیار فقط یک گزارش سمعی و کتبی مینویسد و بیشتر اقدامی نمیکند، چون نمیخواهد با متخلفان درگیر شود.»
صدور سند زمین: روند کند شده به دلیل «عدم آگاهی رسمی»
آقای خلیل پاشایی از دیگر ساکنان، از مسدود شدن فرآیند صدور سند زمین خبر داد:
« شورای بخش ادعا میکند که آگاهی رسمی از وضعیت دقیق مالکیت زمینهای ما را ندارند، بنابراین از امضای مدارک خودداری میکنند. در حالی که این زمینها نسلهاست در اختیار خانوادههای ما بوده و هیچ اختلافی وجود ندارد.»
درخواست رسمی اهالی: شماره ۲۴۸ مورخ ۱۷/۲/۱۴۰۲
در این میان، اهالی با هماهنگی کامل، نامهای رسمی با شماره ۲۴۸ مورخ ۱۷ اسفند ۱۴۰۲ به بخشداری هیر و شورای بخش هیر ارسال کردهاند و خواستهاند دهیار غیربومی عزل شده و مهندس اکبر رضازاده، رئیس هیئت امنای مسجد جامع روستا، به عنوان دهیار بومی منصوب شود.
این نامه در دبیرخانهٔ بخشداری ثبت رسمی شده و دستور پیگیری به شورای بخش ابلاغ گردیده است. اما تاکنون هیچ اقدامی صورت نگرفته است.
پروژهٔ آب کشاورزی با حمایت مجلس — هنوز متوقف!
مهندس رضازاده همچنین از پروژهای یاد کرد که با حمایت نمایندهٔ مجلس، دکتر نیکزاد، برای تزریق آب فصلی به شبکهٔ آبیاری سد زربیل کردعلیلو طراحی شده است.
«نامهٔ نماینده با شماره ۳۳۰/۵۶۱ مورخ ۱۳/۷/۱۴۰۰ صادر شده و جهاد کشاورزی آن را مورد بررسی قرار داده، اما پیگیریهای لازم و موثر هنوز ثمری نداشته است.»
درخواست پاسخ از مسئولان
خبرنگار ما برای پیگیری این گزارش، از بخشداری هیر، درخواست توضیح کتبی کرده است. اما تاکنون پاسخی از طرف بخشداری هیر صادر نگردیده است.
سوالات اصلی عبارتند از:
چرا درخواست رسمی اهالی (شماره ۲۴۸ مورخ ۱۷/۲/۱۴۰۲) برای انتصاب دهیار بومی پیگیری نشده است؟
– چه مانعی برای امضای مدارک صدور سند زمین توسط دهیار و شورای بخش وجود دارد؟
– چرا پروژهٔ آب کشاورزی با نامهٔ نمایندهٔ مجلس (شماره ۳۳۰/۵۶۱) هنوز اجرا نشده است؟
آیا برنامهای برای حل بحران ساختوسازهای غیرمجاز در حریم راههای کردعلیلو وجود دارد؟
نتیجهگیری: وقتی روستاها سکوت میکنند، سیستم باید گوش فرا دهد
کردعلیلو نمادی از بحران حکمرانی محلی در روستاهای کوچک ایران است. وقتی شورا از بین برود و دهیار بومی جای خود را به فردی غیرآشنا بدهد، نهتنها خدمات کاهش مییابد، بلکه حقوق اساسی مانند آب، راه، امنیت و مالکیت زمین نیز به خطر میافتد.
این روستا دوربین مداربسته یا راهحلهای نمایشی دیگر نمیخواهد؛ بلکه به حقوق کامل شهروندی و نمایندگی واقعی نیاز دارد. و این، مسئولیتی است که نه تنها بر دوش اهالی، بلکه بر عهدهٔ سیستم مدیریتی کشور است.
